Dam dam dam dam

Jejku jaki przerażający tytuł, aż się sama zlękłam xD
A teraz już tak na serio..
Strasznie mi się nudzi, nie chce mi się uczyć na biologię więc pisze jakieś bezsensowne "teksty"..
No i wpadłam na pomysł, żeby jeden z nich Wam przedstawić.
Ale, za skutki uboczne nie odpowiadam :D
Nie no tylko proszę Was, nie śmiejcie się ;33  A więc proszę bardzo, życzę miłego czytania :D

"Pożegnanie"

Nie wytrzymałam... Wiem że obiecałam ale to mnie przerosło. Nie mogłam żyć z myślą że on gdzieś tam jest z kimś innym. Był moim powietrzem a bez powietrza nie da się żyć, był moim słońcem a bez słońca wszystko znika i powstaje ciemność, był moją dusza a gdy odszedł moja dusza odeszła razem z nim.. Coś we mnie pękło. To było zbyt bolesne. Doskonale pamiętam jego ostatnie słowa, każde wspomnienie z nim związane przynosi kolejną ranę. Krople krwi spływające po mojej ręce. Palące zły spływające po moich zimnych policzkach. Jedyne pytanie to która śmierć będzie lepsza. Wybrałam tą bolesną. Jednak ja nic nie czuję. Czy to już koniec, czy ja umieram?! Dlaczego nic nie czuję!?!?!? Gdzie się podział ból? Nie, ja wciąż żyje.. Dalej czuję bicie mojego serca jednak wiem że za chwile zamilknie tak jak ja...


Miśka Verdas